ความสำคัญเป็นอันดับหนึ่งคือชีวิต อันดับที่สองคือสุขภาพ เพราะถ้าตายไปทุกอย่างก็จบ สนทนาเรื่องเงินๆทองๆ แต่หากยังมีชีวิตอยู่ เราจะลุกขึ้นแก้ไขสิ่งต่าง ๆ อีกกี่ครั้งก็ได้ ขณะเดียวกันหากมีสุขภาพย่ำแย่ จะทำให้เราใช้ชีวิตได้จำกัดในหลาย ๆ ด้าน ขอแค่มีสุขภาพดี เราก็จะทำงานหรือมีความรักได้อย่างอิสระสิ่งสำคัญอันดับที่สาม

สำหรับผมคือเงินสาเหตุที่ผมไม่ได้พูดถึง “ครอบครัว” เลย เพราะผมถือว่าครอบครัวเป็นสิ่งสำคัญมากจนนำมาเปรียบเทียบไม่ได้ เหมือนกับการถามว่า “ระหว่างเมลอนกับว่ายน้ำ ชอบอย่างไหน” ก็คงเทียบกันไม่ได้

เพราะสองสิ่งนี้เป็นคนละเรื่องกันแต่อาจพูดได้ว่า ทั้งชีวิต สุขภาพ เงิน และการทำงานล้วนเป็นสิ่งช่วยค้ำจุนครอบครัวเอาไว้ หากผมป่วยหรือตายไป ย่อมทำให้ครอบครัวได้ยากสิ่งสำคัญสำหรับผู้อ่านทุกท่านคืออะไรครับคนที่มีเงินเหลือกินเหลือใช้หรือมีรายได้มหาศาลอาจไม่ค่อยคิดมากแต่คนธรรมดาทั่วไป

ก็น่าจะคิดว่าเงินมีความสำคัญอันดับต้นๆหากคุณคิดเช่นนั้นก็ควรยกเรื่องเงินมาเป็นหัวข้อสนทนาให้มากขึ้นโดยพื้นฐานแล้ว การทำงานในบริษัทเท่ากับเป็นการสร้างรายได้เข้าบริษัท นั่นแปลว่า เราใช้เวลาเกินกว่าครึ่งวันและมากกว่าครึ่งปีสร้างรายได้การเข้าศึกษาในสถาบันด้านธุรกิจที่สอนสาขาวิชาอย่าง MBAก็เหมือนเป็นการเรียนในหัวข้อว่าทำอย่างไร

บริษัทจึงจะมีรายได้ ทั้งวิชาการเงิน การตลาด และการบริหารจัดการ ล้วนเป็นทฤษฎีสร้างรายได้จึงสรุปได้ว่า แท้จริงแล้วคนส่วนใหญ่บนโลกนี้ต่างก็สนใจการสร้างรายได้ และไม่ใช่การสร้างรายได้แก่บริษัทเท่านั้นรายได้ให้ตัวเองด้วยยังรวมถึงการสร้างแม้เราจะมีหน้าที่ทำงานให้บริษัท แต่ขณะเดียวกันเราก็มีหน้าที่หารายได้ให้ครอบครัวด้วย แม้ครอบครัวไม่ได้ใหญ่โตเหมือนบริษัท

แต่หน้าที่รายได้ให้เรามากขึ้นเลิก “ประเมินตัวเองต่ำเกินไป”คนที่เลิกไม่ได้ : ประเมินความสามารถของตัวเองไว้ต่ำคนที่เลิกได้ : ได้รับค่าตอบแทน ความไว้วางใจ

และโอกาสมากขึ้นคนเรานั้น ยิ่งเป็นคนดีมากเท่าไรก็ยิ่งรู้สึกผิดกับการรับเงินค่าจ้างจึงไม่กล้าตั้งราคาตามที่ใจต้องการ เพราะคนเหล่านี้มักคิดว่าการรับค่าจ้างคือการรับเงินจากผู้อื่น (หรือผู้ที่อ่อนแอกว่า) และเป็นการสร้างผลประโยชน์ให้ตัวเองเท่านั้นนอกจากนี้ คนดีมักไม่อยากถูกเกลียด จึงไม่กล้าปฏิเสธ

แม้ถูกขอร้องหรือจ้างงานแบบไม่คุ้มค่าก็ยังยอมทำ แถมยังประเมินตัวเองต่ำจึงไม่กล้าเรียกร้องผลตอบแทนที่เหมาะสมกับความเหนื่อยยากที่เสียไปตัวอย่างเช่น ถ้าเราให้เพื่อนที่พอจะมีความรู้ด้านไอทีนิดหน่อยมาช่วยทำเว็บไซต์ให้ เขาจะเรียกค่าตอบแทนที่ถูกมาก หรืออาจทำงานให้ฟรีโดยพูดว่า “ฉันไม่ใช่มืออาชีพ ไม่ต้องให้ค่าตอบแทนหรอก“

การทำเช่นนี้อาจทำให้เราได้รับความไว้วางใจหรือมีโอกาสทำงานต่อ ๆ ไป จึงอาจไม่ใช่การเหนื่อยเปล่าเสียทีเดียว แต่ถ้าเรายอมทำงานด้วยค่าตอบแทนน้อยนิด ก็อาจตกเป็นเครื่องมือของคนฉลาดแกมโกงได้คนฉลาดแกมโกงมักแสดงความรู้สึกขอบคุณ เช่น “ขอบคุณนะช่วยได้มากเลย!” แล้วจบกันโดยไม่มีการตอบแทนอื่น ๆ อีก คนดีจึงมักคิดว่าการลงแรงของคนนั้นได้รับการตอบแทนเท่านี้ก็เพียงพอแล้ว

สนับสนุนโดย.    ufabet ฝาก-ถอน เอง